Cananım
Bir selam gönderdim yanık bağrımdan
Duymadın feryadım nazlı cananım
Tutuşmuş yüreğim sevda narımdan
Bilmedin kıymetim nazlı cananım
Bilmezdim sevdayı çoraktı ruhum
Sen çıktın karşıma arttı umudum
Kendince sevdalı garip bir kuldum
Küçümser bir nazar kıldı cananım
Yıllara sığmadı özlem ateşim
Ruhumu kararttın sendin güneşim
Olmadı cihanda nazlı bir eşim
Özlemim mahşere kaldı cananım
Gencecik fidanken göçüp kocadım
Vuslatın uğruna ömrüm harcadım
Son pişmanlık boşmuş çok geç anladım
Böğrüme ellerim saldı cananım
Ders olmadı bana sendeki inat
Kış ettin baharım bende kabahat
Mevsimler hep aynı geçti bu hayat
Gamzende nazarım soldu cananım
Alnıma yazıydı sazıma mızrap
Onsuz her aldığım nefes ızdırap
Kavlim kararımdı şahidim ya Rab
Ufkuma açılan yoldu cananım
Cemalin görmedim öyle bir yârdı
Medet ya hu dedim bedenim sardı
Bir nefes üfledim ta Hakk’a vardı
Tek sevdiğim kendi bildi cananım
Sanma ki Melânî yalnız kalacak
Kemale erince dünyam dolacak
Bir tutam ot bile gülşen olacak
Tutam tutam saçın yoldu cananım
Tahsin MELAN / Melânî
