Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde bir zamanlar, masal diyârı Gülistan’da, büyülü bir ormanın içinde geceleri açan bir çiçek yaşarmış. Bu çiçek, diğer çiçeklerden farklıymış. Geceleri ortaya çıkıyor ve ayın ışığını çok seviyormuş. O ışık geceyi aydınlatmaya başlayınca sevinçle açılır, yıldızların parıltısında dans edermiş. Adı da Ayçiçeği’ymiş.

Geceleri, Ayçiçeği’nin kalbi sevgi ve hayal gücüyle dolarmış. Ayın yanında parlayan yıldızlar, her gece ona heyecanlı masallar anlatırlarmış. Ayçiçeği de bu masalları diğer çiçeklere anlatırmış.

Bir gece, Ayçiçeği yine ay ışığı altında dans ederken bir anda ayın sihirli ışıkları arasında küçük bir peri kızı belirmiş.  Peri kızı uçarak Ayçiçeği’ne yaklaşmış ve tebessüm ederek elindeki parlak sopayla yapraklarına yumuşak bir şekilde dokunuvermiş. O anda Ayçiçeği’nin kalbi pırıl pırıl parlamış. Kalbindeki bu güzellik dış görünüşüne de yansıyormuş. Renkleri çok daha parlak ve ışıl ışılmış. O günden sonra  sadece geceleri değil artık gündüzleri de açıyor ve parlıyormuş. Çevresindeki diğer canlılara sevgi dolu enerji yayıyormuş. Ayçiçeği’nin etrafındaki diğer çiçekler de bu ışıltının büyüsüne kapılıyor, onun etrafında toplanıp birlikte dans ediyorlarmış. Böyle yaptıkça mutlulukları, sevinçleri ve enerjileri artıyor, kendilerini daha sağlıklı hissediyorlarmış.

Ayçiçeği’nin kalbindeki bu sihirli ışık, sadece güzellik ve sevgi değil, aynı zamanda ona hastalıkları ve sakatlıkları iyileştirici bir güç de kazandırmış. Ayçiçeği, bu özel yeteneğini paylaşarak bahçedeki tüm canlıları sevgiyle sarıyor, onlara sağlık, mutluluk aşılıyormuş. Gündüzleri güzellik ve iyileştirme enerjisiyle parıldayan Ayçiçeği, geceleri ise ay ışığında masallarını paylaşmaya devam ediyormuş

Bir gün, bahçenin kenarında yaşayan bir kuş, kırık kanadını iyileştirmesi için Ayçiçeği’nin yanına gelmiş. Ayçiçeği, kalbindeki sihirli ışığı kullanarak kuşun kanadını nazikçe iyileştirmiş. Kuş, teşekkür ederek uçup gitmiş. Gittiği her yerde Ayçiçeği’ni ve onun mucizelerini anlatmış. Bunu duyan ormandaki herkes Ayçiçeği’nin gücünden faydalanmak istediklerini dile getirmişler.

Ayçiçeği, bahçesini bir sağlık merkezi haline getirmiş. Ayçiçeği’nin gizemli gücü herkese şifa oluyor, mucizeler yaratıyormuş. Her gün, çeşitli canlılar onun etrafında toplanıp sağlık buluyor, karşılıklı sevgi, saygı ve iyilikle dolup taşıyorlarmış. Bahçede büyüyen bitkilerin kokuları, iyileştirici enerjiyle dolduğu için insanlar da Gülistan’ın dört bir yanından bu harika bahçeye gelip Ayçiçeği’nin büyüsünden faydalanmaya başlamışlar. Ayçiçeği’nin gündüzleri yaydığı iyileştirici enerji, bahçedeki diğer bitkiler ve hayvanlar üzerinde mucizevi etkiler bırakıyormuş. Birçok hastalık iyileşiyor, bitkiler daha hızlı ve sağlıklı büyüyormuş.

Bir gün, Gülistan’ın büyük bir kısmında doğal dengeler bozulmaya başlamış. Gülistan’ın dört bir yanından gelen rüzgârlar, ormanda yaşayan canlıların huzurunu bozmaya başlamış. Bahçedeki iyileştirici enerji, dış etkenlerden dolayı zayıflamış. Ayçiçeği, bu durumu fark ettiğinde, çevresindeki diğer bitkiler ve hayvanlar için endişelenmeye başlamış.

Ayçiçeği, bu durumu düzeltmek ve bahçenin tekrar eski sağlıklı haline dönmesi için gizemli ışığını sonuna kadar kullanmaya karar vermiş. Kalbindeki enerjiyi çevresindekilerin, sevdiklerinin iyiliği için hiç tereddüt etmeden harcamaya başlamış. Böylece bitkilere ve hayvanlara destek olarak doğanın dengesini korumaya çalışıyormuş. Bunları yapabilmek için bile bile kendini feda ediyormuş. Çünkü her iyileştirme, onun gücünden bir miktar azaltıyormuş. Zamanla, Ayçiçeği’nin kalbindeki gizemli ışık sönmeye başlamış.

Sonunda vedâ zamanı gelmiş. Ayçiçeği, diğer bitkiler ve hayvanlar arasında dolaşarak onlara vedâ etmek istemiş. Bahçe hüzünle doluymuş. Ayçiçeği, vedâ ederken şunları söylemiş:

“Sevgili dostlarım, benim gücüm artık sizin kalplerinizdedir. Ay ışığının sihirli dokunuşu, gerçek gücünü sevgi ve paylaşmaktan alır. İyilikle yaptığınız her şey, bir başkasının yaşamına değer ve anlam katar. Sizler de birbirinize sevgiyle yaklaştıkça, birbirinizi iyileştirdikçe, gerçek mutluluğu bulacaksınız. Doğaya ve birbirinize saygı gösterin. Yeri geldiğinde sevdikleriniz için fedakârlık yapmaktan çekinmeyin. Karşılık beklemeden yapılan iyilikler gerçek iyiliktir ve çok değerlidir, sizi yüceltir. Yapacağınız iyilikler ve fedakârlıklar günü gelince size çok şey kazandıracaktır. Sevgiyle hareket eden, karşılığında sevgi kazanır. Gerçek güç sihirde değil, içinizde, kalbinizdedir. Mucizelerin gerçekleşmesini istiyorsanız o gücü sevgiyle kullanmalısınız. Şunu sakın unutmayın: Kalp, sevgiyle dolu olduğunda, fedakârlık bir çiçek gibidir; güzellikleri, başkalarının bahçesinde açar.”

Ayçiçeği’nin bu sözleri, onu dinleyenlerin kalplerine dokunmuş. Bahçedeki tüm canlılar, birbirlerine sevgiyle yaklaşarak Ayçiçeği’nin mirasını yaşatmaya karar vermişler. Gülistan’ın her yerine yayılan bu sevgi, iyilik ve paylaşma dalgası, çiçeklerin, ağaçların kısacası doğanın kokusuyla insanlar arasında da yayılmış. Herkes mutluluk kaynağının sevmek ve paylaşmak olduğunu anlıyormuş.

Eveet, sevgili çocuklar! Masalımız burada bitiyor. Onların yaşadığı mutluluğun ve sevginin darısı başınıza olsun. Sağlıcakla ve sevgiyle kalın.

Tahsin MELAN

Please follow and like us: